33. Laxus x Natsu - część 4.

Witam! Oto kolejna część dłuższego opowiadania, którą napisałam przed chwilą. Nie grzeszy jakością, długością też nie, ale coś udało mi się z siebie wykrzesać, więc jest moc! ;d
To taka przerwa od nauki, sądzę, że lepiej i tak się do tej matury nie przygotuję ;x
No nic, zapraszam do czytania! ; D

Następnego dnia drużyna Natsu wróciła już z misji. Oczywiście Dragon Slayer nie był w najlepszym stanie, zważywszy na jego chorobę lokomocyjną. Nawet w godzinę po wyjściu z pociągu nie był w stanie dojść do siebie. A to trochę dziwne… bo zwykle nie mijało dużo czasu, a już hasał, niczym Koń Rafał po łące. Cóż, może to niezbyt dobre porównanie, gdyż ów Koń jak już hasał, to do porzygu. A Natsu wymiotowania miał już dość. No nic, nieważne.
Nasz bohater miał ochotę zwrócić właśnie obiad, gdyż Erza zapowiedziała, że dziś wieczorem w gildii ten głupi Gray ma go pocałować. Na oczach Laxusa. Tak… Napaliła się na ten plan i nie brała pod uwagę zdania innych. A zdania chłopców już tym bardziej.
- Uch, na samą myśl mi niedobrze – mruknął do siebie Dragneel, postanawiając wreszcie ruszyć się z miejsca. Musiał pojawić się w gildii, inaczej Scarlet by go zabiła. Nie miał na to jednak najmniejszej ochoty.
*
Wszedł do budynku, z typowym dla siebie, szerokim uśmiechem. I sztucznym, ale tego akurat nikt nie musiał wiedzieć. Od razu usiadł przy jednym ze stolików, przy Lucy. I zabrał jej kanapkę. A to akurat nikogo nie zaskoczyło.
- Jak się czujesz? – zagaiła dziewczyna. Oczywiście była wtajemniczona w cały plan. Zaraz miała się ulotnić, by Gray mógł wkroczyć. To było dobre miejsce, bo Dreyar siedział praktycznie naprzeciwko i miał a nich dobry widok.
- Dobrze – odparł dzielnie młody mag, choć leciutko pozieleniał na twarzy. Szybko pohamował odruchy wymiotne i znowu szeroko się uśmiechnął do zatroskanej przyjaciółki.
- Dobra… Miej to za sobą. – Odwzajemniła uśmiech i wstała, by przysiąść się do Erzy, siedzącej przy barze.
Natsu przez chwilę siedział sam, wzdychając ciężko i próbując nie patrzeć na Laxusa. I wtedy przysiadł się do niego jak zawsze wyluzowany Fullbuster.
- Yo – przywitał się, przeciągnął i położył rękę na oparciu ławki, za Natsu.
Dragneel spojrzał na niego z udawaną obojętnością.
- No cześć – odpowiedział, bawiąc się końcówką swojego szalika, z którym nigdy się nie rozstawał.
Niby żadna szczególna scena, nic się nie działo, nikt nie zwracał na nich uwagi, ale zaraz miało się to zmienić.
Gray położył dłoń na policzku Natsu, a potem złapał go za podbródek zmuszając, by na niego spojrzał. Podejrzanie się uśmiechał. Natsu był zdziwiony tym, że Mrożonka tak dobrze wchodzi w swoją rolę.
- Eee? Coś nie tak? – zapytał ostrożnie.
- Nie, wszystko w porządku. Ale wiesz… już dawno chciałem ci coś powiedzieć… - szepnął mu na ucho, chociaż debil miał mówić głośno! – Nie lubię cię, ale niech myślą, że kocham – dodał jeszcze ciszej i wtedy… złączył ich wargi w pocałunku. Pocałunku, w który Fullbuster się chyba aż za bardzo zaangażował…
*
Laxus był wściekły. Nie… Wściekły to nie jest odpowiednie słowo. On był WKURWIONY.
Od początku ukradkiem obserwował Natsu i Graya, chociaż nie spodziewał się, że ten pierzony Fullbuster wywinie taki numer! Odruchowo zacisnął mocniej rękę na kuflu z piwem, nie zamierzając jednak reagować… ale ten całus coś się przedłużał i w dodatku Dragneel go chyba właśnie odwzajemnił…!
Nie! Dość!
Dreyar wstał gwałtownie z miejsca, aż przewróciło się jego krzesło i szybkim krokiem podszedł do dwóch całujących się chłopców, przyjmując niby obojętny wyraz twarzy. Pociągnął gwałtownie Natsu za szalik do tyłu, olewając to, że może biedaka udusić i zmierzył Graya pełnym pogardy spojrzeniem.
- Koniec tych czułości, kochasie – powiedział ostro. – Mieliśmy, zdaje się, iść na misję, Dragneel?
- H – huh? – Natsu patrzył na niego z szokiem, ale on zdawał się tym nie przejmować.
- Tak, mieliśmy – warknął i szarpnął go, aby wyszedł zza stołu, a gdy to się stało, zaciągnął różowowłosego pod tablicę ogłoszeń, zgarnął pierwszą z brzegu misję i wyprowadził go z gildii, wcale nie obchodząc się przy tym z chłopakiem delikatnie i nie zważając na żadne protesty.
*
Erza i Lucy podeszły do Graya, gdy już otrząsnęły się z szoku po scenie odstawionej przez Laxusa.
- W porządku? – zapytała Scarlet przyjaciela, ale patrzyła z niepokojem na drzwi, za którymi zniknęli tamci dwaj. Teraz już nie była pewna, czy jej plan był dobry…
- Ta… Ze mną spoko – odparł Fullbuster, wzruszając ramionami. – Bardziej bym się martwił o Natsu.
- A myślałam, że to na ciebie skieruje złość, jeśli już. – Lucy nadęła lekko policzki, co wyglądało dość zabawnie.
- He? Miło – prychnął chłopak i skrzyżował ręce na piersi. – Twój plan był do bani, Erza. Może i zazdrość Laxusa się pokazała, ale nie jestem pewien, czy to taki dobry znak.
Scarlet odetchnęła cicho. No tak… Mogła w ogóle się w to nie mieszać.