31. Laxus x Natsu - część 3.

No cześć c;
Nie miałam za bardzo weny na tą część, choć jest dłuższa niż pozostałe, ale nie ma w niej Laxusa. ;-;
Ale spokojnie - w następnej się pojawi i wtedy dopiero zaczną się akcję. Planuję to zakończyć w 3-4 częściach ;d
Ale... też nie wiem, kiedy dodam kolejną, więc z góry przepraszam za  prawdopodobnie mą kolejną dłuższą nieobecność  ^^" 

Natsu chodził po mieście, nie mogąc znaleźć sobie miejsca. Kilka dni minęło od jego rozmowy z Laxusem i od tego czasu Dragneel go unikał. Czuł się źle z myślą, że blondyn go rozgryzł i do tego dał kosza, jakby nie patrzeć. Jeszcze to jego ostrzeżenie… masakra. To było za dużo jak na mózg biednego Natsu. Nawet bójka z Mrożonką nie poprawiła mu nastroju. Nie umiał trzymać się z dala od Laxusa no… za bardzo go do niego ciągnęło!
I dlatego teraz był rozdarty – z jednaj strony chciał o nim zapomnieć, ale z drugiej wręcz przeciwnie.
- Uchhh, do dupy z tym wszystkim – mruknął. – Pierdolę. Idę na misję! – stwierdził z nowym entuzjazmem i odwrócił się na pięcie, by pójść do budynku gildii.
***
Gdy wszedł do środka, od razu skierował się do tablicy ogłoszeń, by znaleźć zadanie odpowiednie dla siebie.
- Tee, Iskierko. Idziesz z nami na misję? – usłyszał znudzony głos Graya za sobą.
Odwrócił się i ujrzał Erzę, Lucy i tą głupią Mrożonkę. Happy też tu był.
- W sumie mogę. – Natsu wzruszył ramionami. – Coś konkretnego?
- Misja dotyczy schwytania groźnego przestępcy. Dużo za nią dają, a Lucy jak zawsze potrzebuje na czynsz – wyjaśniła Scarlet, po czym wyszła, by spakować swój jak zawsze wypasiony bagaż.
***
Gdy wysiedli już z pociągu, Natsu nadal umierał z powodu swej choroby lokomocyjnej. Nienawidził pojazdów, uch. Prawie zwymiotował na Mrożonkę, ale ten w ostatniej chwili przekserował jego twarz w inną stronę tak, że część jego nie do końca przetrawionego obiadu wylądowała na sąsiednim siedzeniu. Musieli za niego sprzątać, z czego nikt nie był zadowolony.
W końcu jednak Dragneel doprowadził się do porządku i ruszyli do hotelu, aby się w nim zameldować. Mieli w nim spędzić noc, bo nie wiadomo, jak szybko uda im się wykonać ów misję. Oczywiście najpierw mieli pójść do zleceniodawcy, co uczynili zaraz po zjedzeniu porządnego obiadu.
***
Kilka godzin później…

- Wszystko popsułeś, głupi Piekarniku!
- Wal się, Mrożonko! Ty pozwoliłeś mu zwiać!
- Eeeech?! To nie ja się zagapiłem na klatę jakiegoś mięśniaka, Iskierko!
- ŻE CO?! Nie gapiłem się na klatę!
- No wcale!
- Jesteś głupi!
- Sam jesteś głupi, głupku!
- ZAMKNĄĆ SIĘ!
Obaj chłopcy, słysząc głos Scarlet, natychmiast się ogarnęli i spojrzeli na nią z niewinnymi minami.
- To wina was obu. Jak zawsze w najmniej odpowiednim momencie zaczęliście się bić. Macie szczęście, że Lucy wysłała za nim Lokiego. Chodźcie, debile, zamiast stać w miejscu i się kłócić! – warknęła na nich, po czym ruszyła zaraz za Lucy i patrolującym teren z powietrza Happym. Chłopcom nie pozostało nic innego, jak pobiec za nimi.
***
Po godzinie… Hotel…

Piątka przyjaciół siedziała w hotelowym pokoju. Erza już w piżamce układała pasjansa, Lucy właśnie poszła się kąpać, a Natsu i Gray byli zajęci kolejną bójką, która szybko im się znudziła, więc poszli po prostu do sklepu po kilka piwek. Misja zakończyła się sukcesem, choć mistrz pewnie nie będzie zadowolony. W końcu… znowu zniszczyli pół miasta. Nie przejmowali się tym jednak.
- Ej, Natsu… o czym gadałeś z Laxusem? Ciekawi mnie to, bo widziałam, jak cię przytulał, a potem klepnął w tyłek. – Erzie zabłysły oczy. Wyczuła odpowiedni moment, aby porozmawiać na ten temat.
Dragneel automatycznie się zaczerwienił, słysząc te słowa.
- Eee… O niczym… - mruknął, zażenowany. Nie miał pojęcia, że Scarlet ich wtedy obserwowała!
- No pooowiedz! – Nalegała.
- Mają rooomans. – Zaśmiał się wrednie Happy.
- Wiedziałem, że jesteś gejem, hehehe! – zatryumfował Gray.
- Zamknąć się – jęknął Dragneel, przekręcając się na brzuch. – Nie jestem z Laxusem.
- Ale chciaaaaałbyś. – Kocur nie odpuszczał.
- Spadaj, Happy… - Biedny chłopak przykrył sobie głowę poduszką.
- Ej, Natsu. Przecież nam możesz powiedzieć. – Erza wdrapała się na łóżko. W tej chwili do pokoju wróciła też umyta i przebrana Lucy, która patrzyła na nich pytająco. – Jeśli ciebie i Laxusa coś łączy, to się ucieszymy, że znalazłeś szczęście – kontynuowała Scarlet.
- Tak, właśnie – wtrąciła blondynka, która przypomniała sobie o tym, co mówiła jej przyjaciółka kilka dni wcześniej o tej dwójce.
- Ech, dobra. Nie dacie mi spokoju, jak widzę. – Westchnął różowowłosy. – Zakochałem się w nim już dość dawno. Ale dał mi kosza. Powiedział, żebym lepiej trzymał się od niego z daleka, jeśli nie chcę skończyć ze złamanym sercem, co by znaczyło, że mnie nie kocha. Ale stwierdził też, że mam boskie ciało i brałby, phh… To jest dopiero kretyn – wyznał dość cicho.
- Haha, Laxus chciałby cię ruchnąć! – Gray był wyraźnie tym rozbawiony. Za ten chichot dostał poduszką w twarz od zirytowanego Dragneela.
- Po prostu się martwi, że cię zrani. – Uśmiechnęła się Erza. – Jeśli chcesz, zobaczymy, czy jesteś mu tak całkiem obojętny. Można wzbudzić w nim zazdrość.
Pozostali spojrzeli na nią ze zdziwieniem, ale i zainteresowaniem. Wszyscy chcieli dobra Natsu, nawet Gray, chociaż by się do tego nie przyznał.
- Zaaranżujemy coś. Gray cię pocałuje na jego oczach. Zobaczymy reakcję – przedstawiła swój plan, na co dwaj magowie pisnęli z przerażenia i zrobili się zieloni na twarzach.
- Nigdy nie pocałuję faceta!
- Nie zgadzam się na to, żeby Mrożonka mnie całowała!
- Zrobicie to. – Momentalnie od Erzy zaczęła bić złowroga aura. – Gdybyśmy to ja albo Lucy cię pocałowały, Natsu… to nic by to nie dało, bo Laxus wie, że jesteś gejem – wyjaśniła. – A teraz dobranoc! – Wstała, zgasiła światło i potem wróciła na łóżko, ładując się między Graya i Natsu. Lucy za to wyszła do osobnego pokoju, który sobie wynajęła, zostawiając trójkę magów samych. Miała nadzieję, że Natsu będzie szczęśliwy, jeśli plan Tytanii wypali…