45. Akashi x Kuroko, Aomine x Kise, Murasakibara x Himuro - część 3.

Cześć wam. To znowu ja. Postanowiłam nadrobić, nie? Dlatego dodaję dziś drugie zamówienie. Nie bardzo mi się podoba ta część parodii, ale pisałam ją na spontana i z niewielką weną. Mam jednak nadzieję, że się komuś spodoba ; )
To dla Ciebie, DuSiek :3
Anime: Kuroko no Basket.



Zadowolony Aomine wgapiał się teraz w śpiącą obok niego blond jędrną dupę, zwaną też Kise. Wczoraj zaciągnął go do siebie i mimo jego wielkich protestów i powoływania się na Akashiego – obrońcę-  uciśnionych… cóż, przeleciał. Poza tym, Akashi raczej dopingowałby Daikiego i podrzucał coraz to nowe pozycje. Ostatnio Kuroko mu się skarżył, że Akaś ciągle robi dziwaczne eksperymenty w łóżku i on na tym cierpi. Oczywiście mówił to z poker facem, więc ciężko było orzec, czy naprawdę tak cierpi, ale to się wytnie.
Pomacał Kisiaka po tyłeczku i nabrał ochoty, żeby znowu go ruchnąć… tak trochę z zaskoczenia, ale… cóż, wtedy właśnie blondyn się obudził. Spojrzał na Aomine z fochem i burakiem na ryjcu, po czym porwał bokserki z podłogi i je na siebie włożył. Cóż… przemilczmy to, że tak trochę go dupsko bolało. Dzielnie to znosił~!
- Jesteś okrutny, Aominecchi. Zrobiłeś to bez żadnych uczuć wyższych! – I w jego oczkach pojawiły się łezki.
No nie, znowu się zaczyna teatrzyk, pomyślał Daiki i tylko przewrócił oczami.
- Oj, nie becz. Zaspokajanie potrzeb to też jakieś uczucie – stwierdził genialnie, bardzo z siebie dumny. – Poza tym… jęczałeś jak ruchana dziewica. – Uśmiechnął się wrednie.
- Może dlatego, że byłem ruchaną… a raczej gwałconą dziewicą, hee?! Trzymaj się ode mnie z daleka! Nienawidzę cię! – dramatyzował Kise, ubierając się dalej i pociągając nosem.
A potem wybiegł… a raczej „wykuśtykał” z domu chłopaka, niezatrzymywany.
- I tak ci się podobało – podsumował to Aomine, dalej spokojnie sobie leżąc. Potem go dorwie.
*
Tymczasem w domu Akashiego…
Himuro obudził się a twarzą w misce z chipsami. Rozejrzał się po pomieszczeniu, mocno skołowany. Murasakibara spał z papierkiem po batonie na ustach. Cały był umazany czekoladą… bądź gównem. Jedno z dwojga. Ale nie jebało, więc to raczej czekolada. W dodatku biedak się gnieździł na posłaniu dla psa, bo chyba pomylił je z łóżkiem… przemilczmy to, że Akashi nie miał psa. Przecież każdy szanujący się obywatel ma przygotowane spanie dla zwierzaków, nie? Nawet mimo ich braku.
Wracając do sytuacji…
Wspomniany właściciel mieszkania siedział w kącie i ostrzył swe nożyczki z psychopatycznym błyskiem w oku. Spojrzeniu Himuro nie umknęło też to, że Kuroko leżał przytuty do kanapy, a raczej… spał tak. Musiał być porządnie zalany. Z kącika ust ciekła mu ślina. Himuro aż się skrzywił, bo to było okropne. Nigdy wcześniej nie widział tak obfitego ślinotoku! A ten Kurosz taki niepozorny… kto by pomyślał, że się tak ślini. Nieważne.
- Witaj – usłyszał złowieszczy głos z kąta. Czerwonowłosy glut postanowił zaszczycić obudzonego swoim głosem.  – Obudź Murasakibarę… i spadajcie, bo mam kaca. A jak mam kaca… to muszę się trochę powyżywać na Kuroko – wyprosił go grzecznie.
Himuro zdygał… ale o swój los. Los Tetsu miał w dupie. Cóż, grunt to szczerość, nie?
Szybko poderwał dupsko z fotela i obudził swego chłopaka.
- Spadaaaj, chcę spać – rzekł tamten ospałym głosem.
- Wstawaj, jeśli ci życie miłe! Akaś nam grozi! – szepnął mu do ucha, ale… cóż. Murasakibara miał to gdzieś. Dlatego… - To idę sam. Ty se umrzyj – prychnął i rzeczywiście wyszedł.
*
Godzinę później…
Murasakibara się obudził i… zauważył, że nie miał na sobie spodni. Nie przejął się tym zbytnio. Niestety, nie zdawał sobie sprawy też z tego, że na klacie, plecach i twarzy był pomazany. Akashi oznaczył go karniakami i zabrał portki, żeby zamarzł w drodze do domu. Fioletowowłosy rozejrzał się po pomieszczeniu i spojrzał na kanapę, z której dobiegały dziwne odgłosy.
- Akachin… serio musisz ruchać Kuroko każdego dnia przy kimś? – zadał nurtujące go pytanie i przetarł oczy rękami. – Gdzie mój mężczyzna? A raczej ma kobieta? Czy coś. – Ziewnął przeciągle.
- Japa. Będę go pieprzył, czy wam się to podoba, czy nie, bo jest mój – odparł groźnie Akashi, nawet nie zerkając na swego kumpla. – A ta ciota już poszła, bo się mnie boi – dodał tylko. – Też mógłbyś już sobie pójść.
Zapadła cisza.
Cisza.
Cisza.
Cisza.
I…
- Kurwa, Kuroko, jęknij chociaż, ty głupi ciole! – zirytował się czerwonowłosy.
- Ale nie mam ochoty – odparł ten, oczywiście z poker facem. – Nie zrozum mnie źle, lubię być przez ciebie ruchany… ale… no dobra. Jęk – „jęknął”.
- Zaraz ci zajebię.
- Okay.
- Serio.
- Wiem.
- Nie wkurwiaj mnie.
- A co ja robię? Jęk. Jęk. Jęk.
- KURWAAA! – I po tym ryku… Muraś postanowił jednak się ulotnić.
Cóż… całe życie z debilami. Prościej i lepiej nie można tego podsumować.